Çok güzel bir yazı olmuş. Ben Finlandiya’da yaşıyorum. Sosyal devletin en iyi örneklerinden birisi. Kreşler, parklar, erişilebilir hobiler, kolay ulaşım, ortalama refah seviye yüksekliği, kaliteli ücretsiz eğitim, temiz çevre, özgür toplum vs. Çocuk yapmak için bana göre bir cennet ama doğum oranı burada da düşük. Bunu bir türlü anlayamıyorum. 3 çocuk sahibi olmak isteyen Fin bir arkadaşım 30 yaşından önce ilk çocuğunu doğurmak istediğini söylüyordu ama bu gidişle o da yapamayacak. Partneri ve kendisi biraz kariyer yapalım, biraz seyahat edelim derken 29 yaşına geldiler. Gelecek sene hamile kalırsa hala başarma şansı var. Benim de mutlu bir ilişkim var ve çocuk sahibi olmak istiyorum ama ailemin uzakta oluşu ve onları geride bırakma duygusu önümü kesiyor. Kısacası, hayat herkes için daha rekabetli ve daha karmaşık bir hale geldi batı toplumlarında. Bir iş ve statü sahibi olmak için harcadığımız zaman geri gelmiyor ve bazen emeklerimizin karşılığını da alamıyoruz. Galiba bir yerden feragat etmeden çocuk sahibi olabilmek mümkün değil.
Benim Yozgatlı geleneksel ailemdeki kuzenlerime baktığımda erken evlenen, çalışmayan veya işi rahat olan (mesela öğretmen) kadınlar 2 çocuk sahibi olabildi. Diğerleri ya evlenmedi ya da sadece 1 çocuk yapabildi. Buradan kadınlar çalışmasın sonucu çıkaranlar yanılacaktır çünkü işsiz olan kuzenimden biri akrabalardan maddi yardım toplarken diğerinin de kocası bir kere iflas etti. Yani kadınların çaresiz bırakılması çok yanlış. Aynı şekilde toplumun aile refahı için düzenlenmemesi de çok yanlış.
Çok güzel bir yazı olmuş. Ben Finlandiya’da yaşıyorum. Sosyal devletin en iyi örneklerinden birisi. Kreşler, parklar, erişilebilir hobiler, kolay ulaşım, ortalama refah seviye yüksekliği, kaliteli ücretsiz eğitim, temiz çevre, özgür toplum vs. Çocuk yapmak için bana göre bir cennet ama doğum oranı burada da düşük. Bunu bir türlü anlayamıyorum. 3 çocuk sahibi olmak isteyen Fin bir arkadaşım 30 yaşından önce ilk çocuğunu doğurmak istediğini söylüyordu ama bu gidişle o da yapamayacak. Partneri ve kendisi biraz kariyer yapalım, biraz seyahat edelim derken 29 yaşına geldiler. Gelecek sene hamile kalırsa hala başarma şansı var. Benim de mutlu bir ilişkim var ve çocuk sahibi olmak istiyorum ama ailemin uzakta oluşu ve onları geride bırakma duygusu önümü kesiyor. Kısacası, hayat herkes için daha rekabetli ve daha karmaşık bir hale geldi batı toplumlarında. Bir iş ve statü sahibi olmak için harcadığımız zaman geri gelmiyor ve bazen emeklerimizin karşılığını da alamıyoruz. Galiba bir yerden feragat etmeden çocuk sahibi olabilmek mümkün değil.
Benim Yozgatlı geleneksel ailemdeki kuzenlerime baktığımda erken evlenen, çalışmayan veya işi rahat olan (mesela öğretmen) kadınlar 2 çocuk sahibi olabildi. Diğerleri ya evlenmedi ya da sadece 1 çocuk yapabildi. Buradan kadınlar çalışmasın sonucu çıkaranlar yanılacaktır çünkü işsiz olan kuzenimden biri akrabalardan maddi yardım toplarken diğerinin de kocası bir kere iflas etti. Yani kadınların çaresiz bırakılması çok yanlış. Aynı şekilde toplumun aile refahı için düzenlenmemesi de çok yanlış.
Çin'de insanlar batıdakinden daha mı mutlu?